Στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, ανάμεσα στους φοιτητές, ξεχωρίζει μια ιδιαίτερη παρουσία: ο Ανέστης Λιτοβολής, σχεδόν 80 ετών, από το Ασβεσταριό Γιαννιτσών, αποτελεί ζωντανή απόδειξη πως η ηλικία δεν αποτελεί εμπόδιο για τη μάθηση – αλλά αντίθετα, μπορεί να γίνει πηγή δύναμης και έμπνευσης.
Με επιτυχημένη πορεία ως εργολάβος δημοσίων έργων και ιδιοκτήτης τεχνικής εταιρείας, δεν ακολούθησε τον παραδοσιακό δρόμο προς το πανεπιστήμιο, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ το όνειρο για ανώτερες σπουδές.
Ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή – οι γιατροί του έδιναν μόλις 60% πιθανότητες επιβίωσης – έγινε η αφορμή για μια καινούργια αρχή. Όπως διηγείται ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, μετά από 26 ημέρες σε τεχνητό κώμα και διασωλήνωση, αποφάσισε να επιστρέψει στα μαθητικά του χρόνια. «Ξεκίνησα ξανά από το Γυμνάσιο. Έβαλα στόχο να τελειώσω το σχολείο», λέει. Αποφοίτησε από το Εσπερινό Λύκειο με βαθμό 19,4 και πέτυχε την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο. «Ήθελα να μάθω τη θεωρία πίσω από όσα εφάρμοζα στην πράξη. Και το κατάφερα», σημειώνει.
Η επιλογή του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών ήταν αποτέλεσμα θαυμασμού για έναν συνεργάτη του – πολιτικό μηχανικό – που τον εντυπωσίασε με τις γνώσεις και την προσέγγισή του: «Μου περιέγραφε τις γέφυρες και τις μεταλλικές κατασκευές με τέτοιο πάθος, που με κέρδισε. Μου είπε "αν σου δοθεί η ευκαιρία, να πας να τα μάθεις". Και το έκανα».
Σήμερα, πλησιάζοντας την ολοκλήρωση των σπουδών του, δηλώνει ενθουσιασμένος: «Μένει μόνο ένας χρόνος». Τα αγαπημένα του μαθήματα είναι το σκυρόδεμα και οι μεταλλικές κατασκευές – δηλαδή όσα σχετίζονται με τη δουλειά του. «Στις μεταλλικές κατασκευές παίρνω πάντα δέκα», λέει με περηφάνια. Σκέφτεται ακόμα και μεταπτυχιακές σπουδές: «Το είπα στη γυναίκα μου – και το εννοώ. Αγαπώ τους επιστήμονες. Τους θαυμάζω!».
Η επιστροφή στα αμφιθέατρα δεν ήταν εύκολη. Η τεχνολογία αποτέλεσε πρόκληση: «Τα παιδιά χειρίζονται τα κινητά και τους υπολογιστές με άνεση... εγώ πατάω δύο πλήκτρα μαζί». Ωστόσο, με επιμονή, πίστη και τη στήριξη της οικογένειάς του – παρά τις δυσκολίες της συζύγου του όταν μένει μόνη – συνεχίζει ακάθεκτος. «Ό,τι αρχίζω, το τελειώνω. Το θεωρώ γρουσουζιά να παρατάς πράγματα».
Και οι συμφοιτητές του; Αρχικά επιφυλακτικοί, τώρα είναι φίλοι. «Είναι υπέροχα παιδιά, όπως και οι καθηγητές. Με αντιμετωπίζουν σαν 18χρονο. Δεν υπάρχει καμία διάκριση – και ούτε θέλω να υπάρχει», τονίζει.
Η αγάπη και ο σεβασμός προς τον κ. Λιτοβολή επιβεβαιώνονται από την αναπληρώτρια καθηγήτρια Κλαίρη Πετρουτσάτου, που μιλά για έναν άνθρωπο αισιόδοξο, με πίστη στη ζωή: «Είναι πρότυπο. Οι συμφοιτητές του βλέπουν σε αυτόν ένα ισχυρό μήνυμα: πως ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσεις τα όνειρά σου. Είναι υπόδειγμα διά βίου μάθησης και αυτό είναι πολύτιμο – ειδικά για τους νέους».
Ο Ανέστης Λιτοβολής δεν σπουδάζει για επαγγελματική αποκατάσταση – αυτό το κεφάλαιο έχει κλείσει για εκείνον. Το κίνητρό του είναι η αγάπη για τη γνώση. «Η γνώση είναι δύναμη. Σε ανεβάζει σε άλλο επίπεδο. Γι’ αυτό λέω στους παππούδες: αφήστε το καφενείο και πιάστε τα βιβλία».
Το μήνυμά του προς τους νέους φοιτητές είναι σαφές: «Να έχετε θάρρος, πίστη, πείσμα και να κοιτάτε μπροστά. Η μάθηση δεν έχει ηλικία. Το πανεπιστήμιο είναι μια δεύτερη νιότη».
Ο Ανέστης Λιτοβολής δεν είναι απλώς ένας 80χρονος φοιτητής. Είναι σύμβολο δύναμης και επιμονής. Ένας άνθρωπος που ξαναέχτισε τη ζωή του, όχι με το μυστρί, αλλά με τη γνώση – και μας θυμίζει σιωπηλά, αλλά εύγλωττα, τη σημασία της αφοσίωσης, της αξιοπρέπειας και της αγάπης για τη μάθηση.
