Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
«Απολύθηκα μόλις μία ημέρα μετά τη λήξη της νόμιμης περιόδου προστασίας μητρότητας»
Ήμουν έξι χρόνια στην ίδια εταιρεία όταν έμεινα έγκυος. Μέχρι τότε, θεωρούσα ότι είχα σταθεί τυχερή: ο μισθός ήταν καλός, το ωράριο σταθερό χωρίς υπερωρίες, το κλίμα αξιοπρεπές. Δεν είχα πάρει ποτέ αύξηση, αλλά υπήρχε μια αίσθηση ασφάλειας και συνέπειας.
Η εγκυμοσύνη κύλησε ομαλά. Δούλεψα μέχρι δύο εβδομάδες πριν γεννήσω, πληρωμένη κανονικά — αν και «μαύρα». Επέστρεψα στο γραφείο μόλις δύο μήνες μετά τον τοκετό.
Μετά από έναν χρόνο έμεινα ξανά έγκυος. Και τότε, η συμπεριφορά άλλαξε. Από ικανή και συνεπής, ξαφνικά έγινα «ανεπαρκής», υπεύθυνη για λάθη, ακόμα και για τους ήχους του παιδιού μου στο παρασκήνιο όταν δούλευα από το σπίτι.
Ήμουν η μόνη που με υποχρέωσαν να επιστρέψω στο γραφείο ενώ οι υπόλοιποι συνέχιζαν να εργάζονται εξ αποστάσεως, μέσα στον καύσωνα του καλοκαιριού, λίγο πριν γεννήσω, για να προετοιμάσω τη δουλειά των επόμενων μηνών.
Η συμφωνία ήταν να λείψω δύο εβδομάδες πριν τον τοκετό και να συνεχίσω εξ αποστάσεως μετά την άδεια λοχείας. Όταν ήρθε η ώρα να επιστρέψω στη δουλειά, μου αρνήθηκαν την τηλεργασία με τη δικαιολογία ότι ήμουν ανεπαρκής κατά τη δεύτερη εγκυμοσύνη.
Αναγκάστηκα να πάρω την άδεια μητρότητας — που τελικά μου τη χορήγησαν για τρεις μήνες αντί για έξι, παρά το ότι ο ΟΑΕΔ δεν καλύπτει τρίμηνη άδεια. Με πίεζαν να «τηρήσω τη συμφωνία» — μια συμφωνία που δεν έγινε ποτέ.
Επέστρεψα στη δουλειά νωρίτερα απ’ όσο έπρεπε, με τα οικονομικά μας σε οριακή κατάσταση. Το κλίμα στο γραφείο είχε γίνει εχθρικό: με αγνοούσαν, με κατηγορούσαν για λάθη άλλων, μου αφαίρεσαν τις ευθύνες μου και με έβαλαν υπό την επίβλεψη του 27χρονου γιου του αφεντικού, τον οποίο εγώ είχα εκπαιδεύσει.
Και φτάνουμε στο σήμερα: απολύθηκα χωρίς προειδοποίηση, με μια προσχηματική αφορμή, μόλις μία ημέρα μετά τη λήξη της νόμιμης περιόδου προστασίας μητρότητας.
Έξι χρόνια στην ίδια εταιρεία. Δύο εγκυμοσύνες. Πολλές παραχωρήσεις, αντοχές και υπερβάσεις. Και τελικά, η «ανταμοιβή» ήταν η αθόρυβη αποδόμηση, η απόρριψη και η βαρβαρότητα. Η μητρότητα αντιμετωπίστηκε ως βάρος. Η επαγγελματική μου αξιοπρέπεια, σταδιακά, ακυρώθηκε.
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο proson.gr η αναγνώστρια Λ.Κ.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας.
