Σε μια οργισμένη ανακοίνωση προχώρησε η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος (ΟΙΕΛΕ) σχετικά με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας.
Μεταξύ άλλων τονίζεται ότι «με το νομοσχέδιο αυτό, έρχεται το κράτος-προστάτης συγκεκριμένων εργοδοτών και ψηφίζει ρυθμίσεις που καταλύουν το συλλογικό δίκαιο και τη συλλογική διαπραγμάτευση και έτσι πετούν τον εργαζόμενο βορά στην “ατομική διευθέτηση”. Δηλαδή στην …συναίνεση εργοδότη και εργαζόμενου σε ατομικό επίπεδο».
Σε ένα άλλο σημείο η Ομοσπονία επισημαίνει ότι: «Όλα αυτά θα γίνουν όχι φυσικά με τη “συναίνεση” (όπως γράφει το σχέδιο νόμου), αλλά με την επιβολή της βούλησης του εργοδότη στον εργαζόμενο. Ο εργασιακός μεσαίωνας έρχεται».
Ενώ, φανερώνουν τις «ανατριχιαστικές» λεπτομέρειες του νομοσχεδίου για την ιδιωτική εκπαίδευση, που ήταν έτοιμη να ψηφίσει η Νίκη Κεραμέως, ως τότε υπουργός Παιδείας.
Ολόκληρη η ανακοίνωση της ΟΙΕΛΕ
ΟΙΕΛΕ: «Ο εργασιακός μεσαίωνας έρχεται»
«Την οργή του κόσμου της εργασίας προκάλεσε η ανακοίνωση των “βασικών σημείων” του σχεδίου νόμου που παρουσίασε η Υπουργός Εργασίας στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Διατάξεις που είναι αποκλειστικά θέμα διαπραγμάτευσης των κοινωνικών εταίρων με συλλογικές συμβάσεις (διευθέτηση ωρών εργασίας και αναψυχής) θα έρθουν προς ψήφιση στη Βουλή! Αυτό δεν είναι μόνο μια ωμή και κυνική εξυπηρέτηση εργοδοτικών συμφερόντων. Αποτελεί ταυτόχρονα ευθεία ναρκοθέτηση του διαλόγου για την αποκατάσταση του πλαισίου των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, καθώς αφαιρεί τη δυνατότητα διεκδίκησης των πιο κρίσιμων, μαζί με το μισθό, εργατικών αιτημάτων!
Να γίνουμε πιο σαφείς. Οι κυβερνήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο ορίζουν τους πολύ γενικούς κανόνες διευθέτησης του χρόνου εργασίας (πχ, 8ωρο, 5ήμερο, 40ωρο). Οι ειδικότεροι κανόνες που σχετίζονται με τις ανάγκες των κλάδων προκύπτουν μόνο μέσα από συλλογικές διαπραγματεύσεις και την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων.
Τώρα, με το νομοσχέδιο αυτό, έρχεται το κράτος-προστάτης συγκεκριμένων εργοδοτών και ψηφίζει ρυθμίσεις που καταλύουν το συλλογικό δίκαιο και τη συλλογική διαπραγμάτευση και έτσι πετούν τον εργαζόμενο βορά στην “ατομική διευθέτηση”. Δηλαδή στην …συναίνεση εργοδότη και εργαζόμενου σε ατομικό επίπεδο. Όλοι, φυσικά, γνωρίζουμε ότι τέτοιου είδους “συναίνεση” δεν υπάρχει. Ο εργαζόμενος εκβιάζεται με την απειλή της απόλυσης να δεχτεί οτιδήποτε του ζητήσει ο εργοδότης του για να μπορεί να θρέψει την οικογένειά του.
Ποιος εργαζόμενος θέλει αυτοβούλως να εργαστεί 13 ώρες την ημέρα για άγνωστο χρονικό διάστημα; Ποιος θέλει να σπάσει η άδειά του σε 4 ή 5 τμήματα μέσα στη χρονιά και να μην μπορεί να απολαύσει τουλάχιστον 10-15 ημέρες διακοπών το καλοκαίρι με τα παιδιά του; Ποιος θέλει να του επιβληθούν …υπερωρίες σε εκ περιτροπής (!!) εργασία, όταν θα μπορούσε (μιας που περισσεύουν ώρες στον εργοδότη) να έχει πλήρη απασχόληση; Όλα αυτά θα γίνουν όχι φυσικά με τη “συναίνεση” (όπως γράφει το σχέδιο νόμου), αλλά με την επιβολή της βούλησης του εργοδότη στον εργαζόμενο.
Ο εργασιακός μεσαίωνας έρχεται. Και μάλιστα σε μια περίοδο που η χώρα συγκλονίζεται από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όταν η ακρίβεια καλπάζει, όταν η στεγαστική κρίση διαλύει τα εισοδήματα. Στα θλιβερά ευρωπαϊκά ρεκόρ για τον κόσμο της εργασίας (προτελευταίοι σε αγοραστική δύναμη, προτελευταίοι σε φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό, τελευταίοι σε υλική και κοινωνική αποστέρηση, πρώτοι στην ανεργία των πτυχιούχων) προστίθεται τώρα ένα ακόμη: το πλέον απορρυθμισμένο εργασιακό καθεστώς σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι ανατριχιαστικές ομοιότητες με το νόμο για την ιδιωτική εκπαίδευση
Ιούλιος 2025: Η Υπουργός Εργασίας παρουσιάζει νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Σύνθημα: “Για την προστασία των εργαζόμενων” (το πώς …προστατεύει τους εργαζόμενους, αναλύθηκε διεξοδικά πιο πάνω…).
Ιούλιος 2020: Η σημερινή Υπουργός Εργασίας ήταν τότε Υπουργός Παιδείας, έτοιμη να ψηφίσει νομοσχέδιο για την ιδιωτική εκπαίδευση. Συνθήματα:
- “Ενίσχυση” (!!) των εργασιακών δικαιωμάτων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών
Η “ενίσχυση” της τότε Υπουργού σήμαινε (μεταξύ πολλών άλλων “ευεργετημάτων” για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς):
- Πέρασμα από τις αιτιολογημένες απολύσεις που ελέγχονται από ειδική επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας σε καθεστώς απολύτως ελεύθερων απολύσεων από την πρώτη ημέρα υπηρεσίας και καθ’όλη τη διάρκεια του διδακτικού έτους. Στόχος, η επιβολή καθεστώτος τρόμου στα ιδιωτικά σχολεία και η απόλυση πολλών εκπαιδευτικών πριν κλείσει το ημερολογιακό έτος, ώστε να μην δικαιούνται αποζημίωση.
- Δήθεν “εθελοντική” παραίτηση από μέρος του ωραρίου. Η απαράδεκτη αυτή ρύθμιση ήταν μόνιμη απαίτηση των ιδιοκτητών, διότι ήθελαν να πιέζουν τον εκπαιδευτικό να παραιτείται από μέρος του ωραρίου του είτε για να δώσουν ώρες σε κάποιον νέο που κοστίζει λιγότερο είτε για να απολύσουν με μικρότερη αποζημίωση
- Βλαπτική μεταβολή του ωραρίου με βούληση του εργοδότη χωρίς αντικειμενικό λόγο. Μια χυδαία και καταφανώς παράνομη και αντισυνταγματική ρύθμιση που αντιβαίνει ακόμη και την κοινή εργατική νομοθεσία (και την οποία έχει δεσμευτεί να τροποποιήσει η νέα Υπουργός).
Να σημειώσουμε απλώς ότι η …τρομερή αυτή ενίσχυση των δικαιωμάτων μας έχει προκαλέσει μαζική φυγή περίπου 4500 εκπαιδευτικών από τα ιδιωτικά σχολεία μέσα σε μια πενταετία, το μισό του συνόλου του κλάδου!
- “Ενίσχυση” (!!) του εισοδήματος των ιδιωτικών εκπαιδευτικών
Εδώ η τότε Υπουργός ξεπέρασε ακόμη και τον εαυτό της σε επικοινωνιακή διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Είχε τότε δηλώσει ότι τάχα ενισχύει το εισόδημά μας, διότι καθιερώνει (!!!) τις απογευματινές δράσεις των ιδιωτικών σχολείων (οι οποίες φυσικά, όπως όλοι γνωρίζουν, διεξάγονται εδώ και δεκαετίες…). Ας δούμε, λοιπόν, την …ενίσχυση.
Μέχρι τον Ιούλιο του 2020, η ώρα για τις απογευματινές δράσεις αμειβόταν με βάση το εκπαιδευτικό μισθολόγιο. Ήτοι, περίπου 15 ευρώ την ώρα
Μετά τον Ιούλίο του 2020, η ώρα για τις απογευματινές δράσεις αμείβεται με την κοινή εργατική νομοθεσία. Ήτοι, περίπου 5 ευρώ την ώρα, 3 φορές κάτω! Εκπληκτική η ενίσχυση του εισοδήματός μας….
Εμείς την γνωρίσαμε καλά την σημερινή Υπουργό Εργασίας. Ήρθε, δυστυχώς, η ώρα να την μάθει ολόκληρος ο κόσμος της μισθωτής εργασίας. Τότε, ίσως, την πίστεψαν πολλοί που δεν ήξεραν τα της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Τώρα, δεν την πιστεύει πλέον κανείς, όσους επικοινωνιολόγους κι αν επιστρατεύσει, όσα ΜΜΕ κι αν χρησιμοποιήσει.
