Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
«Αντί για βιογραφικό, ήθελαν... τεστ εγκυμοσύνης»
«Καλημέρα και καλό Σεπτέμβρη, λοιπόν! Ξεκινάμε δυνατά, γιατί το εργασιακό σύμπαν συνεχίζει να εκπλήσσει, όχι με τις ευκαιρίες του, αλλά με την απόλυτη τρέλα του.
Δουλεύω, που λέτε, σε μια εταιρεία όπου το ωράριο είναι προαιρετικό. Σαν τις ζώνες ασφαλείας στα 70s. Οπότε είπα, «φτάνει» και ξεκίνησα να ψάχνω για κάτι πιο σοβαρό. Μέσα σε έναν μήνα, έξι συνεντεύξεις. Στις... πέντε και μισή από αυτές, η ίδια ερώτηση:
«Σκοπεύετε να κάνετε παιδιά σύντομα;»
Είμαι 29, παντρεμένη έξι χρόνια. Όχι, δεν έχω παιδιά. Όχι, δεν τους πέφτει λόγος. Και όχι, δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον, είμαι υποψήφια εργαζόμενη, όχι μάγισσα της Ηπείρου.
Και φτάνουμε στο αποκορύφωμα: Με παίρνει τηλέφωνο η γραμματέας του διευθυντή (του ίδιου με τον οποίο είχα κάνει τη συνέντευξη), και μου λέει:
«Ο κύριος προβληματίζεται... Είστε αυτό ακριβώς που ψάχνει η εταιρεία. Όμως αναρωτιέται αν πρόκειται να... μείνετε έγκυος σύντομα. Τα επόμενα δύο χρόνια είναι κρίσιμα για την ανάπτυξή μας!»
Ευχαριστώ για την τιμή, με έβαλαν να διαλέξω ανάμεσα σε καριέρα και μήτρα, λες και υπέγραφα casting για ρόλο στην "Επιστροφή στη Δουλεία".
Της απάντησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα: «Δεν γνωρίζω τι θα γίνει σε δύο χρόνια. Αν η πολιτική σας βασίζεται στο ποιος μπορεί να μείνει έγκυος, τότε ίσως να βρείτε κάποιον άλλο.»
Με ευχαρίστησε για την "ειλικρίνεια" μου, και το κλείσαμε εκεί.
Ξενέρωσα, ναι. Και εκνευρίστηκα. Γιατί το να σε κρίνουν με βάση το αν θα κάνεις παιδιά (και όχι το πώς κάνεις τη δουλειά σου), είναι παράλογο, άδικο και -κακά τα ψέματα- παράνομο.
Γιατί κανείς δεν ξέρει τι κουβαλά ο άλλος. Κι εγώ κουβαλάω δύο απώλειες, και μια κουρασμένη καρδιά.
Αλλά κουβαλάω κι εμπειρία. Και επαγγελματισμό. Και πολλά ακόμη που δεν μετριούνται με τεστ ωορρηξίας.
Οπότε, όχι. Δεν θα συνεργαστώ με ανθρώπους που με βλέπουν σαν «ρίσκο», αντί για επένδυση.
Θα βρω κάτι καλύτερο. Και, κυρίως, ανθρώπινο.
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο Proson.gr ο αναγνώστης Κ.Τ.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
