Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
Μπορείτε αν θέλετε να στείλετε κι εσείς στο [email protected] τις δικές σας ιστορίες εργασιακής τρέλας για να τις δημοσιεύσουμε!
«Πήγα για γραμματειακή υποστήριξη αλλά έψαχναν... μοντέλο!»
«Πήγα στην πρώτη μου συνέντευξη μετά από μέρες αναζήτησης. Η αγγελία έλεγε «Γραμματειακή Υποστήριξη – Άμεση Έναρξη» κι εγώ, με το χαμόγελο της επαγγελματικής εμπιστοσύνης, φόρεσα την καλύτερη επαγγελματική μου εμφάνιση: παντελόνι που δεν τσαλακώνεται, πουκάμισο που δεν… κρατάει σημάδια καφέ, και παπούτσια που δεν τρίζουν. Ήμουν έτοιμη να κατακτήσω τον κόσμο.
Μπαίνω μέσα και βλέπω ένα χώρο που περισσότερο έμοιαζε με στούντιο φωτογράφισης παρά με γραφείο. Κάμερες, φώτα, και ένας κύριος με χαμόγελο που έμοιαζε σαν να ήξερε ένα μυστικό που δεν θα μου έλεγε ποτέ. «Καλημέρα, ήρθα για τη θέση της γραμματειακής υποστήριξης», είπα, κρατώντας τον φάκελο με το βιογραφικό μου σαν δαχτυλίδι σωτηρίας.
Ο κύριος με κοίταξε λοξά. «Ωραία… και έχεις ύψος;» ρώτησε ξαφνικά. Σκέφτηκα ότι ίσως εννοούσε πόσο ψηλά θα φτάσω στη δουλειά μου. «Ε… 1.68», απάντησα διστακτικά.
Κι εκεί άρχισαν τα περίεργα: «Και ποιο είναι το νούμερο παπουτσιού σου;» ρωτάει. «39», λέω, ακόμα πιο μπερδεμένη. «Τέλεια! Κι έχεις φωτογένεια;».
Ανατρίχιασα. Φωτογένεια; Τι σχέση είχε με το να απαντάω τηλεφωνήματα και να κλείνω ραντεβού; Κοίταξα το χαρτί μου με τα προσόντα: «Άριστη γνώση Word και Excel, διαχείριση email, αρχειοθέτηση…» αλλά πριν προλάβω να τελειώσω, με διακόπτει: «Μην ανησυχείς για τα χαρτιά. Θέλουμε κάποιον που να μπορεί να ποζάρει όμορφα στο Instagram!»
Και τότε συνειδητοποίησα… η αγγελία είχε ξεχάσει να αναφέρει: «Γραμματειακή υποστήριξη / Part-time μοντέλο». Το γραφείο δεν ήταν για απλά mail και φακέλους, αλλά για selfies, φίλτρα και… άπειρα stories.
Έφυγα, βέβαια, γελώντας. Την επόμενη φορά που θα δω αγγελία για «γραμματειακή υποστήριξη», θα φέρνω μαζί μου και το portfolio φωτογραφιών μου. Ή, ίσως, απλώς να διαβάζω καλύτερα ανάμεσα στις γραμμές».
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο proson.gr η Κ.Μ.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
Μπορείτε αν θέλετε να μας στείλετε και εσείς στο e-mail: [email protected], ιστορίες εργασιακής τρέλας που έχετε βιώσει για να τις δημοσιεύσουμε!
