Σε απεργία πείνας προχώρησε από τις 5 Ιουνίου 2025 ο Μιχάλης Χρυσάνθου, κάτοικος της ακριτικής Γαύδου, διεκδικώντας το αυτονόητο: την επίσημη αναγνώρισή του ως δημότη του νησιού και την αποκατάσταση του δικαιώματός του στην πρόσβαση σε κοινωνικά επιδόματα.
Ο Χρυσάνθου ζει μόνιμα και δραστήρια στο νησί τα τελευταία πέντε χρόνια, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, και καταγγέλλει ότι η τοπική δημοτική αρχή έχει απορρίψει σιωπηρά κάθε αίτημα μεταδημότευσης που έχει υποβάλει. Παράλληλα, όπως υποστηρίζει, του έχει στερηθεί χωρίς αιτιολόγηση η καταβολή του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ) και του επιδόματος για δυσπρόσιτες περιοχές — παροχές κρίσιμες για την επιβίωσή του.
«Δεν ζητώ προνόμια, ζητώ δικαιοσύνη»
Σύμφωνα με τον ίδιο, η πρώτη αίτηση μεταδημότευσης κατατέθηκε τον Οκτώβριο του 2024, χωρίς να λάβει καμία απάντηση από τη δήμαρχο, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί η διαδικασία λόγω παρέλευσης του προβλεπόμενου χρόνου. Επανήλθε στα τέλη Μαΐου 2025 με νέα αίτηση, η οποία επίσης παραμένει χωρίς απάντηση.
Μέσα από ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα, ο Χρυσάνθου περιγράφει την κατάσταση που βιώνει:
«Η Γαύδος είναι ο τόπος που έχω επιλέξει να ζήσω. Δεν έχω περιουσία αλλού και επιθυμώ να μεταφέρω τα εκλογικά μου δικαιώματα, να είμαι ενεργός πολίτης σε αυτό το νησί. Δεν μετρά η ψήφος, αλλά η παρουσία και η προσφορά».
Στο στόχαστρο της γραφειοκρατίας
Ο Χρυσάνθου μιλά για έναν «γραφειοκρατικό Γολγοθά» που ξεκινά από την Πρόνοια Χανίων και φτάνει μέχρι το Υπουργείο Εσωτερικών και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης — χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Καταγγέλλει ότι έχει αποκλειστεί από κοινωνικά προγράμματα με πολιτικά ή προσωπικά κριτήρια, κάνοντας λόγο για επιλεκτική και εκδικητική λειτουργία της πρόνοιας.
«Ζω ένα γραφειοκρατικό ταξίδι χωρίς τέλος… Η κοινωνική πρόνοια λειτουργεί εκδικητικά και επιλεκτικά, με βάση κομματικά ή προσωπικά κριτήρια», τονίζει χαρακτηριστικά.
Αντιδράσεις και ευρύτερες διαστάσεις
Η απεργία πείνας του Χρυσάνθου έχει προκαλέσει κύμα συμπαράστασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με πολίτες να ζητούν την άμεση παρέμβαση των αρμόδιων αρχών. Η υπόθεσή του επαναφέρει στο προσκήνιο κρίσιμα ζητήματα: την ισότιμη μεταχείριση όλων των πολιτών στην πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση, τη διαφάνεια στην τοπική αυτοδιοίκηση και την ανάγκη για θεσμικές παρεμβάσεις υπέρ των κατοίκων απομακρυσμένων περιοχών.
Η Γαύδος, το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, φαίνεται πως για κάποιους δεν είναι μόνο σύμβολο απομόνωσης, αλλά και τόπος διεκδίκησης — ακόμη και με τίμημα την υγεία τους.
