Με τη χωριάτικη να αγγίζει τα 9 και 10 ευρώ σε ταβέρνες και εστιατόρια αυτό το καλοκαίρι, ο λογαριασμός στο τέλος ενός γεύματος έξω έχει γίνει κοινό σημείο συζήτησης και από τα λίγα θέματα στα οποία όλοι συμφωνούν.
Αυτήν την αίσθηση ακριβής διαβίωσης έρχεται να επιβεβαιώσει και μια νέα διεθνής μελέτη του Chef’s Pencil, περιοδικού αφιερωμένου στη γαστρονομία, η οποία κατέταξε 177 πόλεις του κόσμου συγκρίνοντας το κόστος φαγητού, καφέ και μπίρας σε σχέση με τους τοπικούς μισθούς.
Τα αποτελέσματα, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν είναι κολακευτικά για την Ελλάδα: Αθήνα και Θεσσαλονίκη συγκαταλέγονται στις λιγότερο προσιτές ευρωπαϊκές πόλεις, με εικόνα που θυμίζει περισσότερο Ανατολική Ευρώπη και Ασία παρά Δυτική.
Φαγητό στην Αθήνα; Σαν να βρίσκεσαι στις Φιλιππίνες
Στη Θεσσαλονίκη, ένα γεύμα τριών πιάτων μεσαίας κατηγορίας (27 € το άτομο) αντιστοιχεί στο 2,6% του μέσου μηνιαίου μισθού (1.050 €).
Η πόλη κατατάσσεται 136η στον κόσμο, δίπλα στο Κισινάου (Μολδαβία) και την Κωνσταντινούπολη (Τουρκία). Ακόμα πιο αρνητική είναι η εικόνα για την Αθήνα: ένα παρόμοιο γεύμα (33 € το άτομο) απορροφά το 2,9% του μέσου μισθού (1.120 €), τοποθετώντας την στην 144η θέση, ανάμεσα στο Κίεβο (Ουκρανία) και τη Μανίλα (Φιλιππίνες).
Ακόμη και ο καφές δεν αποτελεί εξαίρεση: στην Αθήνα ένας cappuccino (3,70 €) καταναλώνει πάνω από το 10% του μηνιαίου μισθού, ποσοστό που συγκαταλέγεται στα υψηλότερα παγκοσμίως (130ή θέση). Όσο για τη μπίρα, η κατανάλωση 10 τον μήνα (5,40 € η μία) ισοδυναμεί με το 2,9% των μισθών, φέρνοντας την πόλη στην 160ή θέση διεθνώς.
Η αντίθετη εικόνα
Στην Ευρώπη, η Ελβετία κυριαρχεί στην κατάταξη, με τη Βέρνη, τη Ζυρίχη και τη Γενεύη να συγκαταλέγονται στις πιο προσιτές πόλεις όσον αφορά το φαγητό σε σχέση με τους μισθούς.
Παρίσι (14η θέση παγκοσμίως) και Πόλη του Λουξεμβούργου επίσης βρίσκονται ψηλά, ενώ μεγάλες γερμανικές πόλεις, όπως η Φρανκφούρτη (24η) και το Βερολίνο (33η), καταγράφονται στο ανώτερο τμήμα της λίστας.
Παρόμοια εικόνα παρουσιάζουν η Χάγη, η Πράγα, το Γκέτεμποργκ, η Λυών, το Άμστερνταμ και η Βαλένθια. Αντίθετα, αρκετές πόλεις της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης εμφανίζουν χαμηλότερη προσιτότητα. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, Μιλάνο, Νάπολη και Φλωρεντία επιτρέπουν στους κατοίκους να βγαίνουν για φαγητό με συχνότητα που φτάνει μόλις στο ένα τρίτο ή το μισό εκείνης των Ελβετών. Παρ’ όλα αυτά, στον καφέ οι Ιταλοί αποδεικνύουν πως η κουλτούρα τους μένει ζωντανή και σε προσιτές τιμές.
Συμπερασματικά, παρά τον πλούτο της ελληνικής γαστρονομίας και την ιδιαίτερη σχέση με τον καφέ, η μελέτη καταγράφει σημαντικό χάσμα στην προσιτότητα για τους Έλληνες κατοίκους. Αθήνα και Θεσσαλονίκη βρίσκονται κοντά στον πάτο της παγκόσμιας κατάταξης, συγκρινόμενες με πόλεις πολύ χαμηλότερων εισοδημάτων.
