Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
«Οι 12ωρες βάρδιες έγιναν καθημερινότητα, παρότι ήμουν δηλωμένη για τις μισές»
Ξυπνούσα κάθε πρωί γνωρίζοντας πως η μέρα μου δεν θα κρατούσε έξι ώρες, όπως ήταν δηλωμένο στο χαρτί, αλλά δώδεκα. Στη σύμβασή μου έλεγε ξεκάθαρα «μερική απασχόληση». Στην πράξη, όμως, έβλεπα τον ήλιο να ανατέλλει όταν έμπαινα στην καφετέρια και να δύει πριν καταφέρω να φύγω.
Στην αρχή πίστευα ότι ήταν προσωρινό. «Λίγο τώρα, μετά θα ισορροπήσει», έλεγα στον εαυτό μου. Όμως το «λίγο» έγινε κανόνας, και οι έξι ώρες παρέμειναν μόνο στη θεωρία. Οι δώδεκα ώρες έγιναν ρουτίνα. Χωρίς προσαυξήσεις στον μισθό, χωρίς αναγνώριση, χωρίς ανάσα.
Το πιο τρελό; Στα χαρτιά ήμουν η «τυχερή», η part-timer με τα «εύκολα ωράρια». Στην πραγματικότητα, ήμουν το κλασικό παράδειγμα του πώς μια δουλειά μπορεί να σου ρουφήξει ενέργεια, χρόνο και δικαιώματα.
Κάθε μέρα που περνούσε έμοιαζε με μαραθώνιο χωρίς τερματισμό. Και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν: πώς γίνεται να δουλεύω για δύο και να φαίνομαι σαν να δουλεύω για μισό;
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο Proson.gr η αναγνώστρια Λ.Β.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας.
