Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
«Με απέλυσαν επειδή πήγαινα πάντα 30 λεπτά νωρίτερα στη δουλειά!» – Η απίστευτη ιστορία μιας εργαζόμενης
«Στέλνω αυτή την επιστολή με αφορμή την αντίστοιχη ιστορία εργαζόμενης στην Ισπανία, γιατί, όσο κι αν ακούγεται απίθανο, αυτό που μου συνέβη δεν ήταν αστείο ούτε προσωπικό καπρίτσιο – ήταν μια πραγματικότητα που με έκανε να αμφισβητήσω τα πάντα γύρω από τη σύγχρονη εργασιακή ηθική και τη σχέση εργοδότη – εργαζομένου.
Εργαζόμουν σε μια εταιρεία στην Λάρισα εδώ και τέσσερα χρόνια. Ήμουν πάντα υπεύθυνος, συνεπής, πρόθυμος να βοηθήσω και είχα εξαιρετική σχέση με τους συναδέλφους μου. Πάντα ήθελα να είμαι στην ώρα μου – περισσότερο από την ώρα μου.
Κάθε μέρα, χωρίς εξαίρεση, έφτανα στο γραφείο περίπου 30 λεπτά νωρίτερα από την επίσημη έναρξη εργασίας. Το έκανα γιατί ένιωθα ότι έτσι ξεκινούσα με καθαρό μυαλό, οργάνωνα τις προτεραιότητές μου και έδειχνα σεβασμό στη δουλειά και στους συνεργάτες μου.
Όλο αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο. Αρχικά οι προϊστάμενοί μου το θεώρησαν δείγμα υπευθυνότητας και επαγγελματισμού. Με χαιρέτιζαν με ένα χαμόγελο, μου έδιναν επιπλέον πρόσβαση σε δεδομένα για να προετοιμάζω αναφορές και με ρωτούσαν αν χρειάζομαι κάτι προτού καν συνδεθώ στην πλατφόρμα εργασίας εκείνο το πρωί. Μου ζητούσαν ακόμη να βοηθάω άλλους όταν είχαν απορίες για τα πρώτα τους project της ημέρας.
Κάποια στιγμή, όμως, όλα… «στράβωσαν». Η εταιρεία ξεκίνησε να αλλάζει πολιτική λόγω εσωτερικής αναδιοργάνωσης. Νέοι managers ήρθαν από άλλα τμήματα, και μονομιάς η δική μου νοοτροπία φάνηκε να μην είναι πια «πλεονέκτημα», αλλά «πρόβλημα». Σε μια συνάντηση που μου ζήτησαν να κάνω, ο νέος προϊστάμενος με κοίταξε σχεδόν με απορία και μου είπε: «Γιατί έρχεσαι τόσο νωρίς; Δημιουργείς πρότυπο που δεν μπορεί να ακολουθηθεί από όλους». Δεν υπήρξε καμία συζήτηση για την ποιότητα της δουλειάς μου, κανένα σχόλιο για την αφοσίωση ή τα αποτελέσματά μου. Ο λόγος ήταν απλώς… η έγκαιρη προσέλευσή μου.
Το παράδοξο δεν σταμάτησε εκεί. Λίγες ημέρες μετά, έλαβα ένα email από το τμήμα ανθρώπινου δυναμικού που μου ανακοίνωνε απόλυση «λόγω μη εναρμόνισης με την εταιρική κουλτούρα και τις ώρες παρουσίας των υπολοίπων συναδέλφων». Κάθισα και ξαναδιάβασα αυτό το mail τρεις φορές. Προσπαθούσα να καταλάβω αν επρόκειτο για αστείο, για λάθος διεύθυνσης ή για κακή μετάφραση. Όχι. Ήταν επίσημο, υπογεγραμμένο και αμετάκλητο.
Όταν ζήτησα εξηγήσεις, μου είπαν ότι η εταιρεία φοβόταν πως το παράδειγμά μου θα «δημιουργούσε πίεση» στους άλλους εργαζόμενους να φτάνουν επίσης πολύ νωρίς, πριν την ώρα έναρξης, κάτι που υποτίθεται θα αύξανε το λειτουργικό κόστος και θα δυσκόλευε τη διαχείριση των πόρων. Δεν μου είπαν ποτέ ότι η δουλειά μου ήταν κακή, ούτε ότι οι επιδόσεις μου έπεφταν. Αντίθετα, η αξιολόγηση ήταν σταθερά πάνω από τον μέσο όρο. Αλλά όταν η έγκαιρη προσέλευση έγινε συνώνυμο «επικίνδυνης εργασιακής πρωτοτυπίας», τότε το μέτρο έγινε πρόβλημα.
Σήμερα, μετά την απόλυση, σκέφτομαι πόσο παράδοξο είναι ότι έγινε λόγος για «παραδειγματισμό» αντί να εκτιμηθεί το αίσθημα επαγγελματισμού που είχα. Αναρωτιέμαι τι μήνυμα στέλνει αυτό σε νέους εργαζόμενους που θέλουν να δώσουν το καλύτερό τους, που θέλουν να φανούν συνεπείς και να συμβάλλουν ουσιαστικά στην επιτυχία της επιχείρησης.»
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο Proson.gr ο αναγνώστης Α. Π.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
