Η «Γιορτή της Μητέρας» είναι μία πολύ σημαντική γιορτή γεμάτη λουλούδια, αγκαλιές, ευχές και όμορφες στιγμές με τις μητέρες. Ωστόσο δεν είναι για όλους το ίδιο καθώς για κάποιους η εν λόγω γιορτή αποτελεί και υπενθύμιση για όσους λείπουν, είτε πρόκειται για μητέρες που έχουν «φύγει» ή για μητέρες που δεν γιορτάζουν μαζί με τα παιδιά τους.
Μέσα από το κλίμα, η Μαρία Καρυστιανού μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθης, βίωσε την απόλυτη απώλεια στην τραγωδία των Τεμπών. Η σημερινή ημέρα της «Γιορτής της Μητέρας» τη βρίσκει μακριά από την κόρη της Μάρθη, βιώνοντας την απουσία της. Συγκεκριμένα, μέσα από μία λιτή αλλά και σπαρακτική ανάρτηση, περιγράφει το δισβάσταχτο συναίσθημα το οποίο φέρει.
Υπενθυμίζεται ότι, το έγκλημα στα Τέμπη, κόστισε 57 ζωές, πίσω από κάθε αριθμό, ένα πρόσωπο, μία οικογένειας και μία μάνα.
Για κάποιους, η 11η Μαΐου είναι μια μέρα γεμάτη χαρά. Για άλλους, όμως, είναι μια ημέρα που φωτίζει την απουσία. Η ιστορία της κυρίας Καρυστιανού είναι μία από τις πολλές που υπενθυμίζουν πως η «Γιορτή της Μητέρας» δεν είναι μόνο ημέρα εορτασμού. Είναι και στιγμή μνήμης, διεκδίκησης και θρήνου - μία ημέρα όπου οι μητέρες όχι μόνο πενθούν, αλλά και ορθώνουν το ανάστημά τους ζητώντας δικαιοσύνη.
Ακολουθεί το κείμενο της ανάρτησης της παρακάτω:
«Δεν έχω οξυγόνο….
Σήμερα ημέρα γιορτής μα πνίγομαι… Γνωρίζοντας καλά ότι θα στερηθώ για ακόμα μια φορά εκείνο το ζεστό φιλί .. εκείνη την αγκαλιά ……..ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ!
Σήμερα, ημέρα γιορτής, δεν θωρώ την ομορφιά μήτε τα γέλια ….
ένα χαμόγελο λησμονώ… ένα μου λείπει πιότερο…από δω έως τον ουρανό….
Φως μου….
Ευγνωμοσύνη και ευλογία σε όλες τις μανούλες του κόσμου!
Μα επιπλέον δύναμη ψυχής και προσευχή για γαλήνη σε όλες τις μανούλες που βίωσαν το ανείπωτο, το απάνθρωπο , το αφύσικο.
Θα σας αγκαλιάσουμε ξανά!»
