Την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 θα πραγματοποιηθεί η αλλαγή της ώρας, με τα ρολόγια να πηγαίνουν μία ώρα πίσω. Έτσι, στις 04:00 τα ξημερώματα, η ώρα θα γυρίσει στις 03:00.
Σε ανακοίνωση του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών αναφέρεται:
«Σας υπενθυμίζουμε ότι, την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025, λήγει η εφαρμογή του μέτρου της θερινής ώρας, σύμφωνα με την Οδηγία 2000/84 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της EE19/01/2001, σχετικά με τις διατάξεις για τη θερινή ώρα. Οι δείκτες των ρολογιών πρέπει να μετακινηθούν μία ώρα πίσω, δηλαδή από 04:00 π.μ. σε 03:00 π.μ. ».
Οι έξυπνες συσκευές όπως κινητά τηλέφωνα, tablets και υπολογιστές θα προσαρμοστούν αυτόματα, αρκεί να είναι συνδεδεμένες στο διαδίκτυο. Αντίθετα, τα παραδοσιακά ρολόγια τοίχου ή χειρός θα χρειαστούν χειροκίνητη ρύθμιση.
Γιατί αλλάζουμε ώρα
Η εποχική αλλαγή ώρας θεσπίστηκε αρχικά για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας, ώστε να αξιοποιείται καλύτερα το φυσικό φως κατά τους μήνες με μεγαλύτερη διάρκεια ημέρας. Έτσι, μειώνεται η ανάγκη για τεχνητό φωτισμό και εξοικονομούνται σημαντικές ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας.
Η πρακτική αυτή καθιερώθηκε τη δεκαετία του 1970, στην καρδιά της πετρελαϊκής κρίσης, όταν οι ευρωπαϊκές χώρες αναζητούσαν τρόπους περιορισμού της ενεργειακής κατανάλωσης.
Στην Ελλάδα, η αλλαγή ώρας εφαρμόστηκε πειραματικά για πρώτη φορά το 1932, από τις 6 Ιουλίου έως την 1η Σεπτεμβρίου, πριν καθιερωθεί ως μόνιμο μέτρο δεκαετίες αργότερα.
Πώς καθιερώθηκε αυτή η «συνήθεια»
Η θερινή ώρα (Daylight Saving Time, DST) είναι η αλλαγή της ώρας που ένα κράτος επιλέγει να υιοθετήσει για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα κάθε έτους. Στόχος της είναι η καλύτερη αξιοποίηση του φυσικού φωτός της ημέρας, συχνά με αποτέλεσμα εξοικονόμηση ενέργειας.
Η αλλαγή συνήθως σημαίνει ότι οι δείκτες των ρολογιών μετακινούνται μία ώρα μπροστά σε σχέση με την ηλιακή ώρα. Ωστόσο, μεγάλο μέρος του πλανήτη δεν συμμετέχει στη διαδικασία: σχεδόν όλες οι χώρες της Ασίας και της Αφρικής δεν εφαρμόζουν τη θερινή ώρα.
Η ιδέα αποδίδεται στον Βενιαμίν Φραγκλίνο, το 1784, με στόχο να υπάρχει περισσότερο φυσικό φως κατά τους θερινούς μήνες. Έναν αιώνα αργότερα, ο Βρετανός επιχειρηματίας Γουίλιαμ Γουίλετ, που ασχολούνταν με την οικοδομή, επανέφερε την πρόταση. Το 1907 αρθρογράφησε το θέμα με τίτλο Waste of Daylight, αλλά δεν κατάφερε να πείσει την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η σύγχρονη μορφή της αλλαγής της ώρας βασίστηκε στην πιο επιστημονική προσέγγιση του Νεοζηλανδού εντομολόγου Τζορτζ Χάντσον. Ο Χάντσον παρατήρησε ότι η μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας τους καλοκαιρινούς μήνες τον βοηθούσε στη συλλογή περισσότερων εντόμων και πρότεινε το σύστημα το 1895, θέτοντας τα θεμέλια για τη σημερινή εφαρμογή της θερινής ώρας.
