«Θόλωνε το μυαλό μου. Ήθελα να χτυπήσω. Έφθανα στο μεγαλείο. Την χτυπούσα, τελείωνε.»… Έτσι απλά, με κυνισμό και ψυχραιμία ο Κυριάκος Παπαχρόνης δικαιολόγησε τις ειδεχθείς πράξεις του.
Ήταν 13 του Δεκέμβρη του 1982, όταν ο σκληροτράχηλος έφεδρος αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων (οι στρατιώτες που θήτευσαν κοντά του θυμούνται ακόμα τον δογματικό και δεσποτικό χαρακτήρα του) έτεινε τα χέρια του και δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τις χειροπέδες. Είχε ομολογήσει μια σκοτεινή περίοδο της ζωής του βυθισμένη στο αίμα και στις εμμονές. Ο Παπαχρόνης θεωρείται ένας από τους πλέον διαβόητους εγκληματίες της χώρας.
