Η κάμερα της εκπομπής «Όπου Υπάρχει Ελλάδα» ταξίδεψε μέχρι την μαγευτική Ικαρία και ήρθε σε επαφή με τους κατοίκους της, αναζητώντας το μυστικό πίσω από τη φημισμένη μακροζωία τους.
Το νησί του Ικάρου συγκαταλέγεται ανάμεσα στις μακροβιότερες περιοχές του πλανήτη. Οι Ικαριώτες ζουν κατά μέσο όρο περισσότερα χρόνια σε σύγκριση με άλλους πληθυσμούς, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το ποσοστό των ανθρώπων που φτάνουν ή ξεπερνούν τα 90 και τα 100 χρόνια είναι εντυπωσιακά υψηλό, ξεπερνώντας κατά πολύ τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Σύμφωνα με τους ίδιους τους κατοίκους, το «κλειδί» της μακροζωίας βρίσκεται στον απλό και παραδοσιακό τρόπο ζωής, στην απουσία άγχους, και βεβαίως στη σωστή διατροφή. Οι περισσότεροι τρέφονται με προϊόντα από τους δικούς τους κήπους και χωράφια, το ελαιόλαδο έχει κυρίαρχη θέση στο τραπέζι τους, ενώ το περπάτημα στη φύση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Και φυσικά… δεν φοράνε ρολόγια! Για τους Ικαριώτες, ο χρόνος κυλά αλλιώς.
Παρά τους χαλαρούς ρυθμούς που χαρακτηρίζουν τη ζωή στο νησί – και που πολλές φορές έχουν παρερμηνευτεί ως τεμπελιά – οι Ικαριώτες υπήρξαν ανέκαθεν εργατικοί. Στο παρελθόν, λόγω της απειλής των πειρατών, έμαθαν να δουλεύουν κυρίως νύχτα. Ξυπνούσαν πριν χαράξει, έπιναν τον καφέ τους, τάιζαν τα ζώα και πήγαιναν στα χωράφια. Με τη δύση του ήλιου επέστρεφαν στο σπίτι για φαγητό και έπειτα έβγαιναν για τις αγορές τους. Ακόμη και σήμερα, κυρίως στο βόρειο τμήμα του νησιού, τα καταστήματα ανοίγουν το βράδυ, ενώ το πρωί παραμένουν ανοιχτά μεν, αλλά με ένα κουμπαρά για τους πελάτες που θέλουν να αφήσουν το αντίτιμο των αγορών τους. Μια συνήθεια που περνά από γενιά σε γενιά.
Η φιλοξενία είναι ακόμη ένα χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τους κατοίκους της Ικαρίας. Από τη στιγμή που πατά κανείς το πόδι του στο νησί, νιώθει το φιλόξενο πνεύμα των ντόπιων – μια ενέργεια αυθεντική, που διαφοροποιεί την Ικαρία από άλλα νησιά.
Και αν βρεθείτε σε κάποιο από τα φημισμένα ικαριώτικα πανηγύρια, θα ζήσετε μια εμπειρία που δεν ξεχνιέται: όλοι γίνονται μια μεγάλη παρέα, χορεύοντας στις πλατείες και κάτω από τα πλατάνια, αφήνοντας πίσω τους τα άγχη της καθημερινότητας. Εκεί, μέσα στους γρήγορους ρυθμούς του ικαριώτικου και στους ήχους του βιολιού, η αίσθηση του χρόνου χάνεται.
Αυτό είναι το πνεύμα της Ικαρίας: μια αίσθηση ελευθερίας, απλότητας και χαράς για τη ζωή.
