Αν υπάρχει μια λέξη που αποτυπώνει το πάθος και την προσωπική σφραγίδα πίσω από κάθε ανθρώπινη δημιουργία, αυτή είναι το «μεράκι». Μια έννοια άρρηκτα συνδεδεμένη με την ελληνική καθημερινότητα, που εκφράζει όχι απλώς φροντίδα και επιμέλεια, αλλά την ψυχή που καταθέτει κανείς σε ό,τι αγαπά, από μια σπιτική συνταγή και ένα χειροποίητο αντικείμενο, μέχρι την τέχνη, τη μουσική ή ακόμη και την επιστημονική έρευνα.
Παρά την τόσο ελληνική της χροιά, η λέξη δεν έχει ελληνική καταγωγή. Η πορεία της είναι διαπολιτισμική: προέρχεται από την τουρκική λέξη merak, που δηλώνει ενδιαφέρον ή ανησυχία, ενώ οι ρίζες της φτάνουν ακόμη βαθύτερα στην αραβική maraq, που περιγράφει συναισθηματική ένταση και έγνοια. Κι όμως, στην ελληνική γλώσσα η έννοια μεταμορφώθηκε. Απέκτησε νέα διάσταση, νέα φόρτιση, έως ότου ταυτίστηκε πλήρως με τον τρόπο που οι Έλληνες αντιλαμβάνονται την εργασία και τη δημιουργία.
Σήμερα, το «μεράκι» θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού και έχει «ταξιδέψει» ως έννοια και στην ελληνική διασπορά, λειτουργώντας σχεδόν ως πολιτισμικό σήμα κατατεθέν. Δεν μεταφράζεται εύκολα σε άλλες γλώσσες· είναι από εκείνες τις λέξεις που κουβαλούν μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής και γι’ αυτό έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη θέση στο συλλογικό λεξιλόγιο.
Ίσως τελικά το «μεράκι» να είναι περισσότερο από μια λέξη. Είναι η ανάγκη του ανθρώπου να δώσει κομμάτι του εαυτού του σε ό,τι δημιουργεί—να αφήσει πίσω του κάτι αληθινό, αυθεντικό και βαθιά ανθρώπινο.
