Στην Ελλάδα, η προσπάθεια απόδοσης ξένων λέξεων σε πιο «ελληνικές» εκδοχές έχει συχνά αστείρευτο δημιουργικό αποτέλεσμα, αλλά και αρκετές γλωσσικές αποτυχίες. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λέξη «σάντουιτς».
Παρά την παγκόσμια διάδοση και την καθολική αποδοχή της, κάποτε υπήρξε προσπάθεια να μεταφραστεί σε ελληνικό όρο: το «αμφίψωμο». Ο όρος περιγράφει ακριβώς αυτό που υποδηλώνει, δηλαδή κάτι που έχει ψωμί και από τις δύο πλευρές.
Ωστόσο, όσο περιγραφικός κι αν είναι σαν όρος, δεν καθιερώθηκε ποτέ. Ελάχιστοι, αν όχι κανείς, την έχουν χρησιμοποιήσει στην καθημερινή ζωή. Στην πράξη, το «αμφίψωμο» «πέθανε» προτού προλάβει να ζήσει.
Ο γλωσσολόγος Χριστόφορος Χαραλαμπάκης σχολιάζει χαρακτηριστικά πως αν κάποιος τολμήσει να παραγγείλει «αμφίψωμο» σε ένα κατάστημα, το πιθανότερο είναι να μείνει… νηστικός, καθώς κανείς δεν θα καταλάβει τι ζητά.
