Σε βαρύ κλίμα συγκίνησης τελέστηκε σήμερα στη Μητρόπολη Αθηνών η κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα ανεκτίμητο μουσικό αποτύπωμα.
Η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε παρουσία πλήθους κόσμου, πολιτικών, καλλιτεχνών, συγγενών και φίλων, που έσπευσαν να αποχαιρετήσουν τον μεγάλο τραγουδοποιό.
Η ταφή του έγινε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων, η οποία απέδωσε με συγκίνηση αγαπημένα του τραγούδια όπως τα «Τι έπαιξα στο Λαύριο», «Ας κρατήσουν οι χοροί», «Συννεφούλα» και «Μην μιλάς άλλο γι’ αγάπη»
Η σορός του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα από τις 8:30 έως τις 11:30 στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης, όπου πλήθος πολιτών πέρασαν για να πουν το δικό τους «αντίο».
Στο πλευρό του εκλιπόντος βρίσκονταν η σύζυγός του Άσπα, συντετριμμένη, καθώς και τα παιδιά και τα εγγόνια του, μέσα σε μια ατμόσφαιρα έντονης συγκίνησης και σεβασμού.
Παρόντες πολιτικοί και καλλιτέχνες
Επικήδειους εκφώνησαν μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης, ο γιος του Κορνήλιος, ο εγγονός του, ο Σταμάτης Φασουλής, η γιατρός Α. Κοτανίδου και ο Α. Κυριτσόπουλος.
Στη Μητρόπολη Αθηνών βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, πλήθος πολιτικών προσώπων, όπως η πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο Δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας, ο Νίκος Χαρδαλιάς, ο Κώστας Λαλιώτης, η Μιλένα Αποστολάκη, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Νίκος Δένδιας, ο Γιώργος Γεραπετρίτης, η Λίνα Μενδώνη και η Νίκη Κεραμέως.
Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που αποχαιρέτησαν τον «Νιόνιο» ήταν οι: Μελίνα Τανάγρη, Νίκος Πορτοκάλογλου, Άρης Δαβαράκης, Φοίβος Δεληβοριάς, Ελεονώρα Ζουγανέλη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Λάκης Παπαδόπουλος και Βαγγέλης Γερμανός
«Τραγούδησες για μας, για τον λαό, το έθνος»
Από την πλευρά της η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αναφέρθηκε στην κοινή τους καταγωγή από την πόλη της Θεσσαλονίκης λέγοντας: «Βαπτίστηκες στην ποιητικότητα και την πνευματικότητά της. Στις πολυπολιτισμικές της παραστάσεις, τα βιώματα και τα τραύματά της, σε αυτή την πόλη της βαριάς και γλυκιάς συνάμα έμπνευσης. Της δικής μας πόλης, της γενέθλιας γης και της αναφοράς μας της κοινής. Ίσως αυτή η μνήμη, οι αφηγήσεις των πρώτων και των νεανικών χρόνων, που προλάβαμε να μοιραστούμε, να σε έκαναν να με αποκαλείς "η καινούργια παιδική μου φίλη».
Το φορτηγό πέρασε από την εθνική και σε πήγε μακριά, στα πέρα μέρη, και έτσι ξεκίνησε το δικό σου και μαζί το δικό μας ταξίδι. Τραγούδησες για μας, για τον λαό, το έθνος και την ιστορία, την παράδοση και το μοντέρνο, την ταυτότητά μας, τη σύνθεση ανατολής και δύσης. Αλλά και για τη μικρή μας τη ζωή, για τον καθένα μας προσωπικά. Τόσες μουσικές, τόσοι στίχοι, πάντα τα σκεφτόσουν ενιαία, έλεγες, σαν σύνολο και μετά άνθιζε ο καρπός της δημιουργίας, της ιδιοφυίας. Με τα τραγούδια σου ερωτευθήκαμε, πονέσαμε, χαρήκαμε, λυτρωθήκαμε. Συνδεθήκαμε με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Άγγιξες τις ψυχές μας με τρόπο ανεξίτηλο, η φωνή σου θα αντηχεί για πάντα μέσα μας και η μνήμη σου θα ζει σε κάθε νότα και σε κάθε λέξη που μας άφησες. Το έργο σου δεν είναι μόνο μια μουσικά αποτυπωμένη, πολιτική και πολιτισμική ιστορία του τόπου μας. Είναι μια σπουδή ποιητική, μια γλώσσα σαββοπουλική, τολμηρή και τρυφερή, ανατρεπτική και θεραπευτική, που μιλά της καθεμιάς γενιάς, καινούργιας και παλιάς».
Προσέθεσε ακόμα ότι «έγινες, ήσουν και παρέμεινες μέχρι το τέλος αληθινός, όπως υποσχέθηκες όταν άφηνες πίσω σου τη Θεσσαλονίκη. Δεν λύγισε ποτέ ο λόγος σου, ούτε επί χούντας, στη φυλακή, απέναντι στα σκοτάδια και τη λογοκρισία. Δεν σύρθηκες από το κοινό σου, ήσουν πάντα μπροστά, ακόμη και απέναντί του. Πέρασες από τον θρίαμβο στην αποδοκιμασία, όταν ενόχλησες με την κριτική σου ματιά. Στάθηκες όμως όρθιος με αξιοπρέπεια, με το κεφάλι ψηλά, και επέστρεψες, μας ξανακέρδισες. Με την Άσπα πάντα δίπλα σου να λάμπει και να σε στηρίζει».
«Και ήρθαν τα χρόνια τα τελευταία, με τη δοκιμασία της υγείας, αλλά και τον δικό σου τρόπο του αποχαιρετισμού, τις γεμάτες κόσμο και ρυθμό συναυλίες, το βιβλίο του απολογισμού και της συμφιλίωσης. Με τις φιλόξενες βραδιές, τους φίλους και τις αναμνήσεις. Με την πληρότητα της ζωής, την παρουσία σου να μας γεμίζει και να μας φωτίζει. Και την πίστη σου ότι "όλα είναι εδώ, τίποτα δεν χάνεται. Κι αυτοί που έφυγαν, εδώ είναι. Καταγόμαστε από τόπους φωτός".
Θα στην προσέχουμε την Άσπα, να είσαι ήσυχος. Καλό ταξίδι, Διονύση αγαπημένε», κατέληξε στον επικήδειό της η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
«Ξεκουράσου, ξεκουράσου τώρα, Διονύση. Ήξερες ακριβώς τι θα παίξεις για τα παιδιά που θα έρθουν και που θα κατανοούν όλο και καλύτερα την κάθε πολύτιμη λέξη σου. Για να μαθαίνουν που πατούν και που πηγαίνουν, ποια είναι η ταυτότητά τους και για ποιο λόγο πρέπει να συνεχίσουν να αγαπούν και να είναι περήφανοι για αυτή τη γλώσσα. Για ό, τι ελληνικό υπάρχει ακόμα μέσα μας και γύρω μας. Γι αυτόν τον πολιτισμό που τόσο αγάπησες και τραγούδησες γι αυτή την ταλαίπωρη πατρίδα» είπε η Δήμητρα Γαλάνη.
«Είπες κάποτε ότι ο συνθέτης ενώνει τα κομμάτια της ψυχής μας σε ένα. Το έκανες πολύ καλά, ένωσες τα κομμάτια μας. (…) Εκ μέρους των γνωστών και αγνώστων ποιητών μιας αντιποιητικής εποχής, των σημερινών καλλιτεχνών, μιας Ελλάδας που παραμένει οικόπεδο και αποικία, αλλά που την αγάπησες, την τίμησες και την πλούτισες, εκ μέρους του κάθε ακροατή που χώρεσε στα τραγούδια σου και του κάθε παιδιού που σε περιέχει χωρίς να το ξέρει. Σε ευχαριστώ» είπε στον επικήδειο ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.
«Το τραγούδι λένε ότι έγινε πιο φτωχό τώρα που έφυγες. Εγώ λέω το αφήνεις πάμπλουτο» είπε παίρνοντας το λόγο ο Σταμάτης Φασουλής.
